حرم که میایی،وارد صحن که میشوی ، سرت را که بچرخانی، رواق را در رواق میبینی و آیینه را در آیینه. بعد بی اختیار یاد این قطعه می افتی:(( وقتی به گریه میگذری در رواق ها ــــ مثل تمام آیینه ها شکسته باش)). آری تو میشوی مانند تمام آیینه ها،شکسته ی شکسته، هزار در هزار. اصلا انگار اینجا همه هزار در هزارند بین این همه شلوغی همیشه شلوغی حرم مرا یاد حرف مادرم می اندازد:(( اینجا همه آرامند در کنار تمامی نا آرامی ها ))
یادش بخیر اون موقع ها وقتی با مامان میومدم حرم ، بعد نماز شروع میکرد بخوندن زیارت نامه انگار صدای اون موقع هاش هنوز تو گوشم زمزمه میشه:((اسلام علیک یا علی ابن موسی الرضا.....)).
اون وقتا بین اون همه شلوغی دست مامان برام همه ی آرامش بود و انگار ضریح، تمام آرامش مامان. دستش رو که میذاشت روی سینه و سلام میداد، بی اختیار اشکش قطره قطره از روی گونه اش غلت میخورد و می ریخت.
میگفت:خودشان فرموده اند:((هرگاه پیشامد سختی برایتان اتفاق افتاد پیش ما بیاین))
اون روزها نه از پیشامد چیزی میفهمیدم نه از آرامش ضریح. حالا بین این همه پیشامد حرف مامان ارومم میکنه، راست میگفت:((اینجا حریم امن است،اینجا همه آرامند در کنار تمامی ناآرامی ها))
آقا جون، آقای مهربونی، آقای خوبی ها
دلم هوای کربلا کرده میگویند اینجا اذن میدهند!
میگن تو سقا خونت نسیم سحرهای فرات میوزه انگار....
اقا گوشه چشمی هم به ما کن....
....................آقا هیچ کس رو آرزو به دل نذار........................
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
